นักวิทยาศาสตร์ค้นพบว่าการปล่อย ไนโตรเจน ทำให้สภาพอากาศเย็นลง
ทีมนักวิจัย นานาชาติได้ค้นพบว่าการปล่อย ไนโตรเจน จากปุ๋ยและเชื้อเพลิงฟอสซิลมีส่วนทำให้สภาพอากาศเย็นลง อย่างไรก็ตามพวกเขาเตือนว่าระดับไนโตรเจนในชั้นบรรยากาศที่เพิ่มสูงขึ้นส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและเน้นย้ำถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเพื่อต่อสู้กับภาวะโลกร้อน
งานวิจัยดังกล่าวตีพิมพ์ในวารสาร Nature และพบว่าไนโตรเจนที่ทำปฏิกิริยาซึ่งถูกปล่อยออกมาในสิ่งแวดล้อมจากกิจกรรมของมนุษย์ทำให้สภาพอากาศเย็นลงถึง -0.34 วัตต์ต่อตารางเมตรแม้ว่าภาวะโลกร้อนจะรุนแรงขึ้นหากไม่มีไนโตรเจนที่มนุษย์สร้างขึ้นแต่ปริมาณดังกล่าวไม่สามารถชดเชยระดับของก๊าซเรือนกระจกที่ทำให้บรรยากาศร้อนขึ้นได้
งานวิจัยนี้จัดทำโดยสถาบัน Max Planck ในเยอรมนี และมีผู้เขียนจากมหาวิทยาลัยซิดนีย์เข้าร่วม งานวิจัยนี้จัดทำขึ้นหนึ่งวันหลังจากข้อมูลใหม่จาก Copernicus Climate Change Service ของสหภาพยุโรประบุว่าวันอาทิตย์ที่ 21 กรกฎาคมเป็นวันที่ร้อนที่สุดในประวัติศาสตร์เมื่อไม่นานนี้ กลไกการระบายความร้อน ผลของการระบายความร้อนสุทธิเกิดขึ้นได้ 4 วิธี ดังนี้
1.ออกไซด์ไนโตรเจนอายุสั้นที่เกิดจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงฟอสซิลจะก่อให้เกิดมลพิษต่อชั้นบรรยากาศโดยสร้างอนุภาคแขวนลอยขนาดเล็กที่บังแสงแดดส่งผลให้ชั้นบรรยากาศเย็นลง
2.แอมโมเนีย (สารประกอบที่มีส่วนประกอบเป็นไนโตรเจนและไฮโดรเจน) ที่ปล่อยสู่ชั้นบรรยากาศจากการใช้ปุ๋ยคอกและปุ๋ยสังเคราะห์ก็มีผลเช่นเดียวกัน
3.ไนโตรเจนที่ใช้กับพืชผลช่วยให้พืชเจริญเติบโตได้มากขึ้น โดยดูดซับ CO2 จากชั้นบรรยากาศได้มากขึ้น ทำให้เกิดผลเย็นลง
4.ออกไซด์ไนโตรเจนยังมีบทบาทในการสลายตัวของมีเทนในชั้นบรรยากาศ ซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจกที่มีฤทธิ์รุนแรง
นักวิจัยเตือนว่าการเพิ่มไนโตรเจนในชั้นบรรยากาศไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาในการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ “ปุ๋ยไนโตรเจนทำให้แหล่งน้ำปนเปื้อนและออกไซด์ไนโตรเจนจากเชื้อเพลิงฟอสซิลจะทำให้มลพิษทางอากาศ ดังนั้น การเพิ่มอัตราไนโตรเจนในชั้นบรรยากาศเพื่อต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจึงไม่ใช่ทางเลือกที่ยอมรับได้ และไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาด้วย” ศาสตราจารย์เฟเดอริโก แม็กกี้ จากคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยซิดนีย์ กล่าว
Sönke Zaehle จากสถาบัน Max Planck กล่าวว่า “เรื่องนี้อาจฟังดูเหมือนข่าวดี แต่คุณต้องจำไว้ว่าการปล่อยไนโตรเจนมีผลกระทบที่เป็นอันตรายมากมาย เช่น ต่อสุขภาพ ความหลากหลายทางชีวภาพ และชั้นโอโซน ดังนั้น ผลการวิจัยในปัจจุบันจึงไม่ใช่เหตุผลที่จะละเลยผลกระทบที่เป็นอันตรายเหล่านี้ และยิ่งไม่ควรมองว่าการเติมไนโตรเจนเข้าไปเป็นวิธีการต่อสู้กับภาวะโลกร้อน”
ไนโตรเจนธาตุ ซึ่งคิดเป็นประมาณร้อยละ 78 ของอากาศนั้นเป็นกลางทางสภาพภูมิอากาศ แต่สารประกอบไนโตรเจนที่ทำปฏิกิริยาได้อื่นๆ
อาจส่งผลโดยตรงหรือโดยอ้อมต่อสภาพภูมิอากาศโลกซึ่งบางครั้งทำให้เกิดภาวะโลกร้อน และบางครั้งก็ทำให้เย็นลง ไนตรัสออกไซด์ (N2O)
เป็นก๊าซเรือนกระจกที่มีศักยภาพมากกว่า CO2 เกือบ 300 เท่า ไนโตรเจนในรูปแบบอื่นๆ กระตุ้นการก่อตัวของโอโซนในชั้นโทรโพสเฟียร์
ซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจกที่มีศักยภาพและส่งเสริมภาวะโลกร้อน
ศาสตราจารย์แม็กกี้กล่าวว่าการวิจัยนี้มีความสำคัญ เนื่องจากช่วยให้ทีมงานเข้าใจถึงผลกระทบโดยรวมของการกระจายตัวของการปล่อยไนโตรเจนจากการเกษตร “งานนี้เป็นตัวอย่างที่ไม่ธรรมดาที่แสดงให้เห็นว่าปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนในระดับดาวเคราะห์ไม่สามารถจับภาพได้ด้วยเครื่องมือประเมินที่เรียบง่ายงานนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการพัฒนารูปแบบทางคณิตศาสตร์ที่สามารถแสดงการเกิดขึ้นของผลกระทบที่ไม่เป็นเชิงเส้นหรือไม่เป็นสัดส่วนในดิน แผ่นดินและบรรยากาศ” เขากล่าว
“แม้ว่าจะดูขัดกับสัญชาตญาณ แต่ไนโตรเจนที่ทำปฏิกิริยาซึ่งถูกนำเข้าสู่สิ่งแวดล้อมโดยส่วนใหญ่เป็นปุ๋ยทางการเกษตร สามารถลดภาวะโลกร้อนโดยรวมได้อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ยังถือว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่จำเป็นเพื่อให้โลกอยู่ในขอบเขตการทำงานที่ปลอดภัยและยุติธรรม “เครื่องมือคำนวณรุ่นใหม่กำลังช่วยขับเคลื่อนการเรียนรู้ใหม่ๆ ในวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
แต่ความเข้าใจนั้นไม่เพียงพอ เราต้องดำเนินการด้วยความเร่งด่วนเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก” การได้รับความเข้าใจแบบองค์รวมเกี่ยวกับผลกระทบของไนโตรเจน นักวิทยาศาสตร์กำหนดผลกระทบโดยรวมของไนโตรเจนจากแหล่งที่มาของมนุษย์โดยเริ่มจากการวิเคราะห์ปริมาณสารประกอบไนโตรเจนต่างๆ ที่ลงเอยในดิน น้ำ และอากาศ
จากนั้นพวกเขาจึงป้อนข้อมูลเหล่านี้ลงในแบบจำลองที่แสดงวัฏจักรไนโตรเจนทั่วโลกและผลกระทบต่อวัฏจักรคาร์บอน เช่น การกระตุ้นการเจริญเติบโตของพืชและสุดท้ายคือปริมาณ CO2 และมีเทนในชั้นบรรยากาศ จากผลลัพธ์ของการจำลองเหล่านี้ พวกเขาใช้แบบจำลองเคมีในชั้นบรรยากาศอื่นเพื่อคำนวณผลกระทบของการปล่อยไนโตรเจนที่มนุษย์สร้างขึ้นต่อการบังคับการแผ่รังสี ซึ่งก็คือพลังงานการแผ่รังสีที่กระทบกับพื้นผิวโลกหนึ่งตารางเมตรต่อหน่วยเวลา
.